Zoals het strand op deze foto een natuurlijke grens is tussen zee en land, zo mag jij ook jouw grenzen stellen aan anderen.
Misschien voel jij je eigen grenzen op dat moment niet zo goed.
Je bent in gesprek, luistert aandachtig, en denkt op dat moment eigenlijk niet aan jezelf. En dan komt er ineens een vraag. Je had er niet op gerekend, en voor je het weet zeg je: “Ja, is goed.”
Maar zodra je weer alleen bent, voel je het… Eigenlijk wil ik dit helemaal niet.
Misschien herken je het wel: een naar gevoel als iemand iets aan je vraagt of zegt. Een knoop in je maag, een gespannen gevoel in je buik, misschien zelfs een beetje misselijk.
Kleine signalen, die je vaak snel wegdrukt. Maar jouw lijf probeert je iets duidelijk te maken. En je kunt leren om die signalen serieuzer te nemen.
Waarom zeggen we toch zo snel ‘ja’?
Je wilt niemand teleurstellen.
Je voelt haarfijn aan hoe blij de ander zou zijn met jouw ‘ja’.
Vooral als je hooggevoelig bent, ben je geneigd om het belang van de ander vóór jezelf te zetten.
Maar als je jezelf steeds aan de kant schuift, raak je jezelf steeds een stukje meer kwijt.
Misschien heb je dat zelfs al jong geleerd. Misschien werd jou niet gevraagd wat je wilde, het werd gewoon van je verwacht.
Dan leer je al vroeg om jezelf weg te cijferen – zonder dat je het doorhebt.
Je wilt een conflict voorkomen.
Op het moment zelf voelt ‘ja’ veiliger dan ‘nee’.
Je wilt de sfeer goed houden, geen gedoe veroorzaken.
En dus slik je je eigen gevoel in, en doet wat gevraagd wordt – ook al schuurt het van binnen.
Je hebt meer tijd nodig om te voelen.
Als je hoogsensitief bent, wil je eerst voelen: Wat doet dit met mij? Heb ik hier ruimte voor? Wat zijn de gevolgen als ik dit doe?
Maar daar is in het moment vaak geen tijd voor. Er wordt meteen een antwoord van je verwacht.
Gun jezelf dan de ruimte door te zeggen:
“Ik denk er even over na. Ik kom er straks op terug.”
Dat geeft jou de tijd om in te checken bij jezelf. Want je hoeft niet direct te weten wat je wilt.
Herken je dit?
Voel jij je regelmatig gespannen of leeggelopen, omdat je dingen doet waar je eigenlijk geen ruimte voor hebt?
Zeg je vaak ‘ja’ terwijl je ‘nee’ voelt, om maar geen gedoe te krijgen?
Dan is de kans groot dat je last hebt van pleasegedrag. En dat mag veranderen.
Wat kun je doen?
– Word je bewust van je grenzen.
Boosheid, irritatie, vermoeidheid, verdriet – het zijn allemaal signalen. Vraag jezelf eens af: Wat ging eraan vooraf?
– Geef jezelf toestemming om jezelf serieus te nemen.
Jouw gevoel mag er zijn. Jouw behoefte telt ook.
– Zeg alleen ‘ja’ als jij er ook achter staat.
Helemaal. En zeker als het eigenlijk iets is wat die ander zélf moet doen.
Dan mag je het gerust bij die ander laten. Het is niet jouw verantwoordelijkheid.
Als je dit herkent, weet dan: je kunt dit leren.
Je hoeft het niet perfect te doen. Begin maar met één kleine stap: iets langer stilstaan. Iets vaker voelen.
En een keer wat vaker ‘nee’ zeggen – zonder jezelf uit te leggen.
Dat is geen hardheid. Dat is gezonde liefde – voor jezelf én voor de ander.
Reactie plaatsen
Reacties